Een verdoofd gevoel in het hoofd

Een bekende bijwerking van veel medicijnen is duizeligheid. Mensen die medicijnen plegen te gebruiken, zullen dan ook al gauw aan een bijwerking van één van hun medicijnen gaan denken als zij op zeker moment een verdoofd gevoel in hun hoofd bemerken. Maar mensen die in het geheel geen medicijnen gebruiken, kunnen ook plotseling dat verdoofde gevoel in hun hoofd vernemen. In dat geval kan men de mogelijkheid dat het een bijwerking van medicijnen is, vanzelfsprekend uitsluiten. En als men óók niet al te duidelijk een gevoel van duizeligheid meent te ervaren, zou men ook duizeligheid als mogelijke oorzaak van dat verdoofde gevoel in het hoofd kunnen gaan uitsluiten. De symptoombeschrijving van "een vaag verdoofd gevoel in het hoofd" is in feite ook niet echt typerend voor een gevoel van duizeligheid.

Het is moeilijk te omschrijven. En het is een heel apart gevoel. Namelijk het gevoel dat men zelf nog het allerbest kan verwoorden met de volgende omschrijving: "ik heb de sensatie van een doof gevoel in mijn hoofd". Het betreft een vaag gevoel van lichte tintelingen in het hoofd. En het is niet érg storend, maar men kan er ook onmogelijk geheel aan voorbij gaan. Dit omdat het zó heftig kan zijn, dat men er zelfs flauw van kan neervallen (flauwvallen staat onder medici bekend onder de term syncope). Het betreffende dove gevoel in het hoofd zal dus niet ordentelijk met de term "duizeligheid" kunnen worden beschreven. Die vlag dekt de lading niet echt goed. Het dove gevoel in het hoofd, wat men ervaart, zou men wel min of meer juist kunnen beschrijven als "een licht gevoel". Hoe vaag dat ook mag zijn! Die beschrijving sluit echter wel aan bij het gegeven, dat mensen met een dergelijke ervaring van "een licht gevoel" in het hoofd, geneigd zijn om op zeker moment ineens ergens "flauw neer te vallen".

Is het betreffende gevoel dan het gevoel wat men wel eens van andere mensen verneemt en wat zij dan beschrijven als het typerende gevoel dat men met watten in het hoofd lijkt te lopen? Een gevoel in het hoofd dat men ook vaak beschrijft als "een vol gevoel". Dit in schijnbare tegenstelling tot "het gevoel van lichtheid in het hoofd", wat in de vorige alinia van deze tekst staat beschreven. Nee, dat is niet erg voor de hand liggend. Want "het gevoel dat men watten in het hoofd heeft", wordt vaak beschreven door mensen die "burn-out klachten" hebben. Mensen met dergelijke klachten hebben vaak "het gevoel dat hun hoofd vol is", "het gevoel dus dat er niets meer bij kan". Het volle gevoel dat mensen met die kwaal beschrijven heeft in de verste verte niets te maken met het lichte gevoel wat eerder in deze tekst staat beschreven. Ook de tegenstelling die erin naar voren lijkt te komen, is duidelijk faux.

Nee, "het betreffende verdoofde gevoel in het hoofd" heeft met dat alles niets te maken. Wat er wel mee te maken lijkt te hebben, is de wijze van ademhaling van de bewuste persoon. De wijze waarop wij mensen ademhalen, is lang niet altijd zo rustig en regelmatig als de wijze waarop wij dat volgens onze eigen veronderstelling plegen te doen. In tijden van persoonlijke spanning zullen wij mensen dan gauw geneigd zijn om ál te diep en ál te vaak te gaan ademhalen. Dit hebben wij mensen dus lang niet altijd goed in de gaten. De ademhaling vindt ook dan vaak op een min of meer onbewuste wijze plaats. Maar als de ademhaling ál te frequent en/of ál te diep plaatsvindt, kunnen mensen wel verschijnselen van acute hyperventilatie en/of van chronische hyperventilatie vertonen. Met in het uiterste geval tot gevolg dat men er flauw bij zal blijken neer te vallen.

Als tijdelijke remedie tegen de hyperventilatie welke men bij zich zelf meent waar te nemen, kan men proberen de ademhaling anders in te gaan stellen. Namelijk door twee à drie maal achterelkaar op een trage wijze diep in te gaan ademen. Na iedere inademing zal men dan wel eveneens bewust langer en op een zuchtende wijze moeten gaan uitademen. Net of men een lang aanhoudende 'hèèèèèèèè-hèèèèèèèè-kreet' bij de uitademing uit wil gaan roepen. En daarna zou men in de beenspieren de spierspanning kunnen gaan reguleren; evenals in de buikspieren, alsmede in de schouderspieren. Namelijk door deze spiergroepen stuk voor stuk eerst stevig aan te gaan spannen en te ontspannen. Hiermee zou men dan een tijdje door moeten gaan. Door dit alles op deze wijze een paar keer achterelkaar te herhalen, kan men de spierspanning in die spiergroepen beter onder controle krijgen. En het hyperventileren zal daardoor, ofwel minder uitgesproken aanwezig kunnen blijven, ofwel geheel kunnen verdwijnen. Een andere manier om iets te ondernemen om de hyperventilatie te onderdrukken, is het uitvoeren van de één of andere vorm van intensieve lichaamsbeweging. Ofwel het beoefenen van de één of andere vorm van intensieve sport.

Vóór u besluit om een tip (die op deze website staat vermeld) te gaan opvolgen, dient u eerst de veiligheidsadviezen te lezen. Klik daarvoor op deze link.